Λοξοδρομώντας: ένα βιβλίο για την ταπετσαρία

Ένα από τα θετικά του να εργάζεσαι σε μουσειακούς και πολιτισμικούς χώρους είναι το ότι δεν ξέρεις πότε και πού θα χρειαστούν οι ικανότητες και γνώσεις που συλλέγεις στη διάρκεια της καριέρας σου. Η ιστορία που ακολουθεί σχετίζεται με αυτό το πλεονέκτημα.

Πριν από μερικούς μήνες συζήτησα με τον Robert M. Kelly για ένα άρθρο το οποίο και έγραφε για ένα περιοδικό. Έχοντας ασχοληθεί αρκετές φορές παλιότερα με τη συγγραφή μουσειακού κειμένου, ήμουν σε θέση να του παρέχω μερικές συμβουλές. Υποθέτω όσοι από εσάς έχετε γράψει ή επιμεληθεί κείμενα για εκθέσεις και καταλόγους γνωρίζετε τι σημαίνει να χρησιμοποιείτε το χειρουργικό μαχαίρι πάνω σε λεκτικά γεμίσματα ή το τσεκούρι του κρεοπώλη πάνω σε ολόκληρες παραγράφους έτσι ώστε να συντομεύσετε το κείμενο και να αριθμεί σύμφωνα με το εκάστοτε όριο στις λέξεις. Όταν τελειώσαμε τη συζήτηση, ο Bob μου ζήτησε να τον βοηθήσω σε ένα βιβλίο που έγραφε. Ένα βιβλίο σχετικό με την ταπετσαρία, τα πρώιμα χρόνια της ταπετσαρίας.

Απάντησα: «Bob, είμαι υπεύθυνη εκθέσεων, δεν γνωρίζω τίποτα σχετικά με την ταπετσαρία και η Αγγλική γλώσσα δεν είναι η μητρική μου γλώσσα».
Ο Bob απάντησε: «Ναι, ακριβώς αυτό ψάχνω!»

Ανά διαστήματα νιώθω ευτυχής που οι περισσότερες συνομιλίες σήμερα γίνονται μέσω εμαιλ (ηλεκτρονικού ταχυδρομείου) επειδή αν με είχε ρωτήσει αν ήταν ΟΚ να του στείλω τη Μόνα Λίζα μέσω κούριερ, θα του είχα δώσει ακριβώς την ίδια γκριμάτσα. Παρ’όλα αυτά, σήμερα, ακριβώς 9 μήνες αφότου ξεκίνησα να διαβάζω τις πρώτες γραμμές του χειρόγραφου, το βιβλίο έχει εκδοθεί ήδη και εγώ είμαι απίστευτα περήφανη.

Backstory of Wallpaper book face

Γιατί θα πρέπει να διαβάζω ένα βιβλίο με θέμα τη ταπετσαρία, θα ρωτούσατε;

Λοιπόν, υπάρχουν αρκετά καλοί λόγοι: η ταπετσαρία βρίσκεται πάνω στους τοίχους ιστορικών σπιτιών και οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε για αυτήν όπως ακριβώς ενδιαφερόμαστε για τα έπιπλα, τα χαλιά και άλλα αντικείμενα τέχνης. Θα μπορούσαμε να έχουμε ταπετσαρίες ανάμεσα στις συλλογές μας, ως ολοκαίνουρια ρολά που δεν παραδόθηκαν και δεν τοποθετήθηκαν ποτέ, ως κομμάτια που διασώθηκαν από κατεστραμμένα σπίτια, ως κομμάτια ταπετσαρίας που καταγράφηκε λανθασμένα ως εσωτερική επένδυση (ή το αντίθετο) ή ως περίπτωση μελέτης για τους σχεδιαστές. Όπως πάντα: όσο περισσότερα γνωρίζεις για κάτι, όλο και πιο εύκολο γίνεται να ενδιαφέρεσαι για αυτό.

Αλλά δεν πρόκειται για ένα βιβλίο σχετικό με την συντήρηση ή με την επιμέλεια. Αφηγείται την κοινωνική και οικονομική ιστορία για το πώς η ταπετσαρία κατασκευάστηκε τα πρώτα χρόνια, πώς πωλήθηκε και πώς έγινε δημοφιλής πάνω στους τοίχους των αποικιών στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Επίσης πρόκειται για ένα βιβλίο για τους ανθρώπους.

Συναντούμε τους ανθρώπους που έφτιαξαν, πούλησαν, αγόρασαν και τοποθέτησαν ταπετσαρίες. Συναντάμε τον Jean-Michel Papillon, που έφτιαξε πανέμορφες και λεπτομερείς περιγραφές και σχέδια για την τέχνη που θα περιλαμβανόταν στην εγκυκλοπαίδεια του Diderot (μερικά περιέχονται στο βιβλίο) – αλλά εξαναγκάστηκε από τον πατέρα του να γίνει έμπορος και γύρισε την πλάτη του σε αυτό όσο νωρίτερα μπορούσε.. Τον Thomas Coleman που ξεκίνησε πουλώντας ταπετσαρίες στο Λονδίνο και αργότερα μετακόμισε στις Αμερικάνικες αποικίες για να κάνει το ίδιο. Την Catharine Mac Cormick που ήταν μία από τους ελάχιστους που τοποθετούσαν ταπετσαρίες και γνώριζαν με το όνομά τους, αντιπροσωπεύοντας τις αμέτρητες γυναίκες και αμέτρητους άντρες που κρεμούσαν ταπετσαρίες και δεν άφησαν όνομα.

Ο αναγνώστης ακολουθεί τα ίχνη των ανθρώπων αυτών, γεγονός που κάνει το βιβλίο εύκολο και ευχάριστο για ανάγνωση. Αν και πρόκειται για ένα βιβλίο για την ιστορία και την τεχνολογία της ταπετσαρίας, δεν πρόκειται για ένα ‘στεγνό’ ανάγνωσμα. Πρόκειται για ένα ταξίδι στο παρελθόν.

Σήμερα, συνεχίζοντας το ταξίδι μου ως υπεύθυνη μουσειακών συλλογών και επαγγελματίας στο χώρο των μουσείων, είμαι πολύ περίεργη να δω πότε και πού η δεξιότητα που απέκτησα βοηθώντας ένα βιβλίο για την ταπετσαρία θα βρει εφαρμογή σε κάποιο άλλο πρότζεκτ. Στο μεταξύ, θα βάλω ως επιφάνεια εργασίας στον υπολογιστή μου την φωτογραφία μιας ταπετσαρίας…

 

Angela

 

Το βιβλίο είναι διαθέσιμο σε όλα τα βιβλιοπωλεία:
Robert M. Kelly: The Backstory of Wallpaper. Paper-Hangings 1650-1750. Εκδόσεις Wallpaperscholar.com, σκληρόδετο, 190 σελίδες.
ISBN-10: 0985656107
ISBN-13: 978-0985656102

Μπορείτε να ρίξετε μια ματιά εδώ: http://www.amazon.co.uk/The-Backstory-Wallpaper-Paper-Hangings-1650-1750/dp/0985656107/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1378396917&sr=8-1&keywords=Backstory+of+wallpaper

Μετάφραση: Δήμητρα Χρηστίδου (Dimitra Christidou)

Facebooktwitterredditpinterestlinkedintumblrmail

3 thoughts on “Λοξοδρομώντας: ένα βιβλίο για την ταπετσαρία”

  1. Congratulations Angela – you must feel pretty good ( and you should!). I’ve been to the Wall Paper Museum in Kassel. Who could resist! On the same day I visited the Museum of Sepulchral Culture. As a grad student I studied the history of papermaking and 16th C. German graphics. Does Durer’s wallpaper have a place in your book? (Just curious). It sounds like it was tremendously interesting. One of my clients published a book called “Wallpaper and the Artist: From Durer to Warhol” by Marlyn Oliver Hapgood. I wonder if you encountered it in your work on the Backstory book? I suspect not too much is written – but I may be wrong. Good to add to the literature.

    All in all, a very nice diversion for you. Cheers, Suzanne

    ________

    Español:

    Congratulaciones, Angela. Debes sentirte muy bien (¡y deberías!). He estado en el Museo del Papel Tapiz en Kassel. ¡Quién podría resistirse! El mismo día visité el Museo de Cultura Sepulcral. Como estudiante graduada, estudié la historia de la fabricación del papel y la gráfica alemana del siglo 16. ¿Tiene lugar en tu libro algún tapiz de Durero? (solo por curiosidad). Eso suena tremendamente interesante. Uno de mis clientes publicó un libro titulado “El papel tapiz y el artista: de Durero a Warhol”, por Marlyn Oliver Hapgood. Me pregunto si diste en tu trabajo con el trasfondo histórico. Sospecho que no mucho ha sido escrito -pero puedo estar equivocada. Conviene agregarlo a la literatura.

    En general, una muy buena diversión para ti. Salud, Suzanne

    1. Thanks, Suzanne,

      actually, I was sniffing at the fresh book and turning the pages again and again for about 8 hours when the book arrived from the printer. One had to remind me that it’s dinner time… 🙂

      I know both museums in Kassel and they are great. Unfortunately, the Tapetenmuseum is closed at the moment. Can’t wait to see it re-opened in new rooms!

      Dürer is a little too early for the book. It starts at around 1650 when you find the first signs of wallpaper actually applied in the resources (trade cards, letters, bills…) and ends in 1750 when wallpaper was a well-accepted feature in households across Europe and the American Colonies.

      Thanks for the link. Definitely something I will place on my “to visit” list if I happen to come to your area.

      Best wishes
      Angela

      ________

      Español:

      Gracias, Suzane,

      de hecho, estuve olfateando el libro cuando llegó de la imprenta, pasando las páginas una y otra vez por cerca de 8 horas. Alguien tuvo que recordarme que ya era la hora de la cena… 🙂

      Conozco ambos museos en Kassel, y son grandiosos. Infortunadamente, el Tapetenmuseum está cerrado en este momento. ¡No puedo esperar para verlo re-abierto, con sus nuevas salas!

      Durero es un poco demasiado anterior para el libro. Éste comienza alrededor de 1650, cuando encuentras los primeros indicios de papel tapiz ya aplicado en variados recursos (tarjetas comerciales, cartas, billetes…) y finaliza en 1750, cuando el papel tapiz fue una característica bien aceptada en los hogares de toda Europa y en las colonias americanas.

      Gracias por el link. Definitivamente, es algo que pondré en mi lista de “por visitar” si se me ocurre ir a tu zona.

      Cordiales saludos,

      Angela

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *